Dag 7 Zaterdag 7 juni
|
Voor het eerst zijn wij voor de kinderen wakker (7.30u) en ruimen alvast de camper op en kleden ons aan. Na het ontbijt (met onverwacht bezoek als de buurvrouw onze camper voor de hare aanziet) spelen de kinderen nog in de speeltuin. We posten de (Canadese) kaarten, pinnen en gaan op weg voor een mooie route naar Mount Rainier Nat park. Voordat we geen bereik meer hebben Sms’en we naar huis dat alles ok is. Bij de ingang van Mt Rainier Nat park staan langs de kant van de weg
But elk te grazen. Het eerste wild dat we deze vakantie zien.
|
|
|
En dan begint de klim naar de Chinook Pass (1657m). Waarom deze pas net 2 dagen open is zien we meteen, langs de weg ligt de sneeuw nog zo hoog als de camper. Hierna dalen we af richting Wenatche Nat Forest.
Een heel ander uitzicht met glooiende heuvels, zwarte rots en hier en daar wat bomen en struiken.
Onderweg stoppen we verschillende keren om te eten of om te genieten van het uitzicht.
|
|
|
Als we het Nat park aan de zuidkant opnieuw binnenrijden zoeken we op de Onanapecash Campsite een plekje tussen de bomen aan het water.
De kinderen vinden het geweldig om takjes in het snel stromenende water te gooien. Aan de talrijke omgevallen bomen is te zien dat de schade van de overstroming in 2006 nog steeds niet hersteld is. |
|
|
Na een korte wandeling helpt bram met koken en afwassen. Na wat lezen en puzzelen is het voor hun bedtijd.
Wij plannen de route van morgen en werken de schrijf achterstand bij.
Kmstand: 895km
|
Dag 8 Zondag 8 juni
|
Vanaf onze camping rijden we vanochtend naar het Stevens Canyon entrance, het eerste punt waar we entree moeten betalen.
Hier lopen we de Grove of the patriarchs trail. Een prachtige wandeling tussen de enorme ceders door. We lopen zelfs gedeeltelijk in de sneeuw.
|
|
|
Terug in de camper rijden we verder het park in. Bij Box Canyon lopen we naar de overlookbridge en worden verrast door de hoeveelheid sneeuw waar we doorheen ploeteren. De directe omgeving en het uitzicht op de bergen zijn geweldig. Op de brug kijken we 40m omlaag in een kolkende gorge. Verder langs de route zoeken we Louise en reflection lake maar deze liggen nog verscholen onder de sneeuw. Ook de Paradise Valley parkway is nog gesloten door de winterse omstandigheden en daardoor lopen we ook de Nisqually Vista Trail mis. Door het zonnige opener weer zien we hier wel voor het eerst Mt rainier achter de wolken vandaan komen. Wat een ijsbedekte gigant. |
|
|
|
|
Bij Narada falls is het eerst iets tijd om te eten voordat we alweer door de sneeuw een korte wandeling maken.
Onze laatste wandeling van vandaag maken we bijna aan het eind van het park bij het informatie center, de Trail of the Schadows.
Aan de rand van het bos wandelen we rond een meadow met natuurlijke bronnen en grazende hertjes.
Bij het laatste uitzichtspunt worden we verrast door een blik op Mt Rainier. |
|
We verlaten hierna het park en rijden zonder het te weten onze camping voorbij. Het is een knusse camping met een leuke plek onder de bomen.
De kinderen spelen buiten in het speeltuintje terwijl Linda kookt.
Onder het eten zegt Koen; “hertje” en jawel de hertjes wandelen rustig over de camping het bos weer in.
Na het douchen in de camper (altijd een avontuur: te koud, te heet) nog een toetje en boekje lezen.
Met de kinderen in bed bekijken we de route voor de komende dagen nu Mt St.Hellen’s nog dik in de sneeuw ligt.
Kmstand: 970km
|
|